Saturday, April 28, 2012

बुढो सिमल -By रमेश कंडेल


एउटा बुढो सिमलको रुख
सियाँलमा सबै समेटेर बर्षौ देखी
विरासत कायम राखेको छ उसले

बुढो सिमल बन्ने रहरले
उधौली उभौली र घुम्तिहरुमा
जीवनका पन्नाहरुमा केर्दै मेट्दै
अठोट र उद्देश्य जलिरहेको
भिमकाय समय भित्र
नविन बाटोको मानचित्र
कोर्दोछ यो सिसिफस

बक्र रेखाहरुमा अलमलिएको
यो समयलाई
सरल रेखामा रुपान्तरण गर्न
आँसुलाई अमृत समान पिउँदै
पल्लो क्षितिज चिहाउदैछु।

काँइला कामिका सफलता भित्र
कान्छा नेवारका असफलता भित्र
जीवनको सार नखोजेको होइन
खै! कुन माझधारमा अड्किएछ

त्यही अन्तर भित्र क्षितिज छुने
एक स्वर्णिम मानचित्र कोर्दैछु म
आफ्नै विरासत कायम गर्न
आफ्नै सियाँलमा समेटेर
अमिट शितलता प्रदान गर्न
म बुढो सिमल हुन खोजिरहेछु
खोजिरहेछु हुन बुढो सिमल म
कोर्न एउटा स्वर्णिम ईतिहास।

Friday, April 20, 2012

मलेशियामा नेपाली साहित्य र 'यात्रा' संग्रह -By Ramesh Kandel


अहिलेको समयमा साहित्यमा पूर्ण समर्पित ग्रामीण भेगबाट परदेश पुगेर त्यहाँ आफ्नो श्रम बेच्नेहरु नै छन भन्दा अत्युक्त नहोला। यि मध्ये पनि खासगरी पूर्वेली कलमहरु अग्रभागमा आउँछन। त्यसमा पनि बिकट पहाडी वस्तिका रैथानेहरु जसलाई नेपाल हुँदा हातमुख जोर्ने फुर्सदै हुन्न, साहित्यका कखरा पढ्ने, पढाउने, सिक्ने, सिकाउने समय नै मिल्दैन भन्दा फरक पर्दैन। कलम चलाऊन त झनै कठिन छ। उसै पनि मोफसलमा बसेर लेख्नु भनेको ढुङ्गो चपाउनु बराबर नै हो। केन्द्रले कहिल्यै मोफसललाई नगन्ने, मोफसलले केन्द्र सँग जोडीन नचाहने या अनुकुल नहुने। तर पछील्लो समय केन्द्रकाले डायस्पोरासँग सहकार्य गरेर अघी बढ्न थाले पछी मोफसल पनि जोडीन आइ पुगेको छ, चाहे जुनसुकै कारण होस्। यसरी नै जोडिने क्रममा फाक्चामारा, तेह्रथुमका युवाहरुको कार्य सह्रानिय बनेर आएको छ। यहाँका युवाले मलेशियामा रहेर विश्व भरी छरिएर रहेका साहित्यिक कलमहरुलाई एउटै धागोमा उन्ने कोशीष गरेको छ। त्यसको नेत्रित्व गरेका छन- गनिन्द्र विवशले र प्रथम साहित्यिक संगालोको रुपमा 'यात्रा भाग-१' प्रकाशित गरेका छन फाक्चामाराका युवाहरुले।

Sunday, April 1, 2012

चालिसौ जन्मदिन र मनका कुरा -By Ramesh Kandel


एउटा उक्ती छ- 'मनको बह कसैलाई नकह' अर्थात आफ्नो कुरा भरसक अरुलाई नसुनाउनु। तर कतिपय कुरा मन भित्र कैद गरेर राख्दा जलन हुदो रहेछ। त्यसैले होला- साहित्यकार दाज्यु जगदिश घिमिरेले आफ्नो कृति 'अन्तर्मनको यात्रा'मा 'मनको बह सबैलाई कह' भनेका छन। अनौपचारिक भेट वा नाम र चेहरा देखेकै भरमा मान्छेले झट्ट हेर्दा एउटा अलग ब्यक्तित्व को तस्विर बनाउन पुग्छन तर बन्द खाम भित्रको जीवन र अरुले देख्ने तस्विरमा फरक हुन्छ। त्यसैले मैले फेसबुकमा एउटा स्टाटस राखें- 'बन्द खाम भित्रको जीवन र तिम्रो आँखा' तर साथीहरु ले के कसरी लिए, मैले त्यस तर्फ चासो दिने कोशीष गरिन।